27 jaar bij AZG: “Mensenlevens redden moet de grootste beloning zijn, niet het geld”

Negasi Seyoum ging in 1991 aan de slag bij Artsen Zonder Grenzen (AZG), nadat hij eerder ervaring opdeed bij het Ethiopische ministerie van Volksgezondheid, als hoofd van het gezondheidscentrum van Abi Addi in het noorden van het land, als verpleegkundige in het ziekenhuis van Woldia en als operatie- en spoedverpleegkundige in het ziekenhuis van Asmara. Hoewel hij altijd droomde van een carrière als dokter, kon hij gezien de spanningen in Ethiopië (dat gebukt ging onder een burgeroorlog en een onafhankelijkheidsstrijd met Eritrea) geen geneeskunde studeren. In plaats daarvan ging hij verpleegkunde studeren, wat hem de kans bood de meest kwetsbare Ethiopiërs te helpen.

Wat kan je ons vertellen over je carrièrewending bij AZG, van verpleegkundige naar hr- en financieel coördinator?

Wie zijn job naar behoren doet en achter de waarden van AZG staat, krijgt de nodige steun om door te groeien. De projectcoördinator van AZG België in Jijiga wist dat ik ervaring in administratieve en financiële taken had opgedaan toen ik voor het Ethiopische ministerie van Volksgezondheid werkte. Hij vertrouwde me en was ervan overtuigd dat ik kon doorgroeien binnen AZG. Hij stelde me voor om binnen hetzelfde project als beheerder terreinadministratie/financieel coördinator aan de slag te gaan. Later werd ik hr-assistent en, naarmate de jaren vorderden, nam ik er almaar meer coördinatietaken bij. Na 20 jaar bij het nationale personeel in Ethiopië ging ik de uitdaging aan om als expat naar Afghanistan te vertrekken, als hr- en financieel coördinator van een project.

Hoe voelde het om in het buitenland te werken?

Zowel in mijn thuisland als in het buitenland staan de gemeenschap helpen en levens redden bovenaan de agenda. De missie bood mij de ideale gelegenheid om andere omgevingen en uitdagingen te ontdekken, en om me aan te passen aan de cultuur in Afghanistan, waar ik twee jaar verbleef. Hoewel ik het moeilijk had om gescheiden te leven van mijn familie, mocht ik me gelukkig prijzen. Mijn familie stond achter mij. Ze beseften dat het belangrijk was voor mij en dat ik bij een humanitaire organisatie wilde werken en mensen wilde helpen. In Afghanistan kon ik hen om de drie maanden zien. Lang leve de technologie, die het zo eenvoudig maakt om contact te houden.

Je werkt momenteel als financieel en hr-coördinator in Oekraïne. Hoe ziet een doordeweekse dag er voor jou uit?

Die ziet er helemaal anders uit dan toen ik verpleegkundige was. Als medisch medewerker bepalen de patiënten hoe je dag eruitziet en vertaalt een dringende ingreep zich onmiddellijk naar dankbaarheid. Als niet-medisch medewerker laat die voldoening enigszins op zich wachten, want omgaan met collega's is op zich al best een uitdaging. Als je de regels en het beleid van de organisatie laat gelden, is het soms moeilijk om voor iedereen goed te doen. Toch schenkt het me uiteindelijk wel voldoening wanneer ik erin slaag iedereen gelijk te behandelen volgens de regels van de organisatie. Ik ben verantwoordelijk voor de hr-strategie binnen de missie, het hr-beheer, het budget en de opvolging van de begroting. Verder zie ik erop toe dat de dagelijkse activiteiten binnen mijn afdeling vlot verlopen.

Welke eigenschappen moet een goede hr- en financieel coördinator in huis hebben?

Je moet over goede leiderscapaciteiten beschikken, goed kunnen luisteren en een teamspeler zijn, maar je moet ook over vaardigheden in hr-beheer beschikken. Het is belangrijk om inzicht te hebben in de behoeften van je team en om de leiding te nemen, taken te verdelen, opleidingen en trainingen te geven, je medewerkers te steunen en het werk te organiseren en te plannen. Naast je expertise moet je ook achter het handvest en de waarden van AZG staan en die respecteren. Eerlijkheid, openheid en humanitaire waarden zijn van cruciaal belang. Mensenlevens redden moet de grootste beloning zijn, niet het geld.

Op welk van je missies ben je het meest trots?

In 1992 werkte ik in de regio Somali in Oost-Ethiopië, in het ontheemdenkamp Hergel (voor intern ontheemden). AZG was een van de eerste organisaties die er een voedselprogramma had opgezet en er een grootschalige vaccinatiecampagne voerde volgens vaste, strenge hygiëneprocedures. We konden toen heel wat kinderen redden. Dit maakte mij erg trots om lid te zijn van AZG en mijn steentje bij te dragen tot zoiets groots, met een schat aan ervaring.

Je werkt inmiddels 27 jaar bij AZG. Hoe is de organisatie geëvolueerd?

AZG is zo'n grote organisatie geworden. Vandaag beschikken we over heel wat middelen en alles is goed georganiseerd. Ik herinner me nog dat het management en de opvolging van de aankoop van lokale goederen en voorraden erg stroef verliepen toen ik bij AZG begon. Inmiddels zijn er betere opvolgings-, monitoring- en administratieve processen.

We kunnen ook veel beter inspelen op noodsituaties en de bereidwilligheid van de medewerkers is nog steeds groot. Door de sociale media is wel het groepsgevoel en de sfeer na de werkdag veranderd. Tegenwoordig loggen de collega's in op Facebook of Skype en praten ze met vrienden of familie, terwijl ze vroeger wat ontspanden of tijd doorbrachten met de collega's. Dat is uiteraard niet meer dan begrijpelijk, want familie is belangrijk!

Tot slot vind ik dat we een manier moeten zoeken om collega's langer bij AZG te houden, met een goede managementondersteuning of meer interessante voordelen.

Welke boodschap heb je voor mensen die erover nadenken om bij AZG aan de slag te gaan?

Ik zou hen hetzelfde zeggen als wat ik tegen mijn kinderen zeg (lacht). Je kunt voor AZG werken als je beschikt over een sterke wil, een grote toewijding en een oprechte wens om de mensen te helpen die je hulp het hardst nodig hebben. Je moet hard werken en de juiste vaardigheden aanscherpen. AZG is ook een springplank naar je droomcarrière. Ze zullen je aannemen. In '91 werkte ik samen met een collega die ik vele jaren later op een luchthaven tegen het lijf liep. Hij werkt vandaag voor een organisatie van de VN. Hij was erg verrast toen ik hem vertelde dat ik nog steeds voor AZG werk. Ik vertelde hem dat het mij niet om het geld te doen is, maar om de voldoening die mijn werk me schenkt. Ik heb nooit meer naar andere vacatures gekeken. Ik heb besloten om de rest van mijn leven voor AZG te werken.