Stemmen uit Zuid-Kivu: Mbitse

Nu het conflict in het oosten van de Democratische Republiek Congo verhevigt, zijn er nieuwe ontheemde mensen aangekomen in gezondheidszone Minova in de provincie Zuid-Kivu. In deze verhaalreeks "Stemmen uit Zuid-Kivu", brengen wij het verhaalportret van mensen die we ontmoetten in het Bugeri kamp en die getuigen over de impact van het conflict op hun leven. 

"We gaan dagen en nachten zonder iets te eten"

Mijn naam is Mukeshimana Mbitse, ik ben 60 jaar oud. Ik kwam op 5 januari 2024 aan in het Bugeri-kamp (Zuid-Kivu). Daarvoor woonde ik in het dorp in het Masisi-gebied (Noord-Kivu) met mijn 9 kinderen en mijn man.

Op een dag, toen we op het land waren, klonken er geweerschoten. Geschrokken rende mijn man naar ons huis om onze kinderen bij elkaar te halen en wat spullen in te pakken. Ik rende ook naar hem toe, maar toen ik bij ons huis aankwam, vond ik hem op de vloer in een grote plas bloed. Er was maar één kogel nodig geweest om hem van het leven te beroven. Zonder verder na te denken, om ons gezin in veiligheid te brengen, moest ik vluchten. We liepen naar de stad Minova. Daar werd ons verteld over een kamp voor ontheemden waar we ons konden vestigen.

Om mijn kinderen een betere kans te geven om te overleven, besloot ik om de 5 oudste kinderen bij gastgezinnen in dorpen in de buurt van Minova achter te laten. De 4 jongsten wonen bij mij. Hier kunnen we niet genoeg te eten vinden, dus stelen we soms groenten van de velden. Als de eigenaars ons betrappen, worden we gevangen en mishandeld voordat we worden vrijgelaten. We gaan dagen en nachten door zonder iets te eten. We lijden veel. Ik heb niet eens genoeg om een schuilplaats te bouwen, en als het regent worden we geslagen door de regen. We brengen onze nachten door onder de sterren.